მწერლები სოციალური პრობლემების შესახებ
![]()
სიძულვილის ენა და სიახლეების შიში
"მწერლები სიძულვილის წინააღმდეგ" საქართველოს პენცენტრის პროექტია, რომელიც ვებპლატფორმა Hatecontrol.ge-ზე ხორციელდება. მისი მიზანია სიძულვილის ენასთან დაკავშირებით დისკუსიების წამოწყება და შესაბამისად, საზოგადოების სხვადასხვა სფეროზე მისი გავლენის შემცირება. პროექტის პარტნიორია გერმანიის მარშალის ფონდი.
მე ვარ ჩემს ქვეყანაში საკმაოდ ცნობილი, სომეხი პოეტი. იყო ცნობილი, არ ნიშნავს, რომ ვინც გიცნობს, მათთვის ყველასთვის ძვირფასი ხარ. უამრავ ადამიანს სძულს ჩემი ნაწერები და თავიანთ ემოციებს გამოხატავენ საჯაროდ, მაშინ, როდესაც ვკითხულობ ჩემს ლექსებს ან ვაქვეყნებ მათ, მაგალითად, Facebook- ზე.
რატომ ბრაზდებიან ისინი? ძირითადად, მათ არ მოსწონთ ის ფორმები, რომლებსაც მე ვიყენებ, არ მოსწონთ ენა, რომლითაც ვწერ და ამბობენ, რომ ის არ არის პოეზიის შესაფერისი ენა და რასაც მე ვწერ, საერთოდ არ არის პოეზია. კარგი, მე შემიძლია ვუთხრა: თუ არ მოგწონთ ჩემი ლექსები, გთხოვთ, ნუ წაიკითხავთ მათ. რატომ ბრაზდებით ასე? მაგრამ, სინამდვილეში, მე მათი მესმის, რაღაც კუთხით მიხარია კიდეც, რომ ისინი პოეზიას აღიქვამენ იმდენად სერიოზულად, რომ ამის გამო ბრაზდებიან. მე მესმის, რატომ ბრაზდებიან ისინი - რადგან ფორმები და ენა, რომელთაც მე ვიყენებ, მათთვის ახალი და უცხოა. პოეზია კულტურის ნაწილია და კულტურა თავისი არსით არის კონსერვატიული. ადამიანთა უმეტესობას მოსწონს საგნები, რომლებიც ნაცნობია. თუ რაიმე უცხოდ გამოიყურება, მათთვის უცნაურია. უცნაური საგნები კი ხშირად იწვევს შიშსა და ეჭვს, და მათთან ერთად მოდის სიძულვილი.
ჩემი ტექსტი ასე იმიტომ არ დავიწყე, რომ მეთქვა, თითქოს სომხეთში პოეტები სიძულვილის ენის მთავარი მსხვერპლნი არიან - ეს ასე არ არის. მე, უბრალოდ, მინდოდა შემეხსენებინა სიძულვილის ერთ-ერთი მთავარი მექანიზმი: თუ ხედავ რაღაც ახალს, ის გამოიყურება უცნაურად და შენთვის უცხოა, და თუ შენ ბუნებით, ადამიანთა უმრავლესობის მსგავსად, ხარ კონსერვატორი, შეიძლება ის აღიქვა შენი მთავარი ღირებულებების, შენი კულტურის, შენი ქვეყნის საფრთხედ. და რადგან ეს ფსიქოლოგიური მექანიზმი მეტად ძლიერია, ის ძალიან მარტივად შეიძლება გამოიყენონ პოლიტიკური ან სხვა მიზეზით - და ეს ამ ამბის მეორე მხარეა.
რამდენადაც მე ვიცი, სიძულვილის ენა დღეს სერიოზული საკითხია მსოფლიოს მრავალ ქვეყანაში. ამ თვალსაზრისით არც სომხეთია გამონაკლისი. ამჟამად, სომხეთში სიძულვილის ენის ერთ-ერთი მთავარი სამიზნე ლგბტ პირები არიან. პრობლემა არსებობს, და რაც მდგომარეობას კიდევ უფრო აუარესებს, დღესდღეობით ამ თემით მანიპულირება ხდება ჯგუფების მიერ, რომელთაც სურთ დააბრუნონ სომხეთში 2018 წლის რევოლუციის შემდეგ განხორციელებული ცვლილებები. ეს საფრთხეს წარმოადგენს სომხური დემოკრატიისთვის და მე გაგიზიარებთ ჩემს მოსაზრებებს - როგორ ვხედავ პრობლემას და რატომ ვარ ამ საკითხისადმი ოპტიმისტურად განწყობილი.
ამავე კატეგორიაში
პარტნიორები
